من خانه زاد خانه و کاشانه ی توام
از کودکی دخیل عزاخانه ی توام
اینجا تب مقایسه ی عقل و عشق نیست
پس شاکرم حسین(ع)که دیوانه ی توام
ممزوج گشته اشک من و چای روضه ات
مدیون این شراب ز میخانه ی توام
زلف دلم اگر چه پریشان شده ولی...
امیدوار مرحمت شانه ی توام
گر روز و شب ز داغ غمت گریه می‌کنم
مرهون لطف مادر فرزانه ی توام
پیراهن عزای مرا او بریده است
او شمع راه گشته که پروانه ی توام
پای پیاده،سمت حرم،روز اربعین
چشم انتظار دعوت شاهانه ی توام
زاهد بهشت می‌طلبد در عزایتان
من هم خراب روضه ی ویرانه ی توام
فرشی نظر به دست شما دوخت از ازل
گوید خمار باده و پیمانه ی توام
بهنام فرشی
این پست در تلگرام:
https://telegram.me/meynab/963
https://telegram.me/meynab/964
